Longblaasjes

Lucht die we inademen, gaat via de luchtpijp naar de bronchiën en zo de longen in. De bronchiën vertakken zich in de longen weer verder, steeds kleiner en verder. Aan de uiteinden van de allerkleinste takjes zitten de longblaasjes (alveoli). Het zijn een soort bolvormige zakjes met een zachte wand. In totaal hebben de longblaasjes een oppervlak van zo’n zeventig tot honderd vierkante meter. Dat is bijna zo groot als een half tennisveld.

Uitwisseling van gassen

De longblaasjes zorgen voor de uitwisseling van zuurstof en afvalstoffen. Dat doen ze via een netwerk van hele kleine bloedvaatjes, die om de longblaasjes heen liggen. Via deze bloedvaatjes komt de ingeademde zuurstof in het bloed terecht. Het bloed vervoert het zuurstof daarna door het hele lichaam. Het bloed geeft afvalstoffen (koolstofdioxide) terug aan de lucht in de longblaasjes. De koolstofdioxide ademen we vervolgens weer uit.

Gezonde longblaasjes

Zodra ingeademde lucht via de bronchiën de longblaasjes bereikt, dringt het zuurstof uit die lucht door de wanden van de longblaasjes heen. Daar komt het in de bloedvaatjes terecht. Het is dus belangrijk dat de wanden van de longblaasjes in goede conditie zijn, omdat er anders niet genoeg zuurstof doorheen kan komen. Ook is het belangrijk dat er genoeg longblaasjes aanwezig blijven in de longen. Door te roken en door sommige longziekten gaan steeds meer longblaasjes kapot. Die kunnen zich niet meer herstellen.

Zwarte longen

Schadelijke stoffen als roet en stofdeeltjes worden meestal tussen de longblaasjes opgeslagen. Daar blijven de stoffen achter, waardoor de longen van rokers uiteindelijk echt zwart worden. De schadelijke stoffen hebben tussen de longblaasjes de kans om invloed uit te oefenen op de celwanden van de longblaasjes. Die kunnen zich dan gaan delen op verkeerde manieren, waardoor kanker ontstaat.