‘Rieky is de enige die alles van me weet’
Steun van een ander is onmisbaar als je een longziekte hebt. Marleid is ontzettend dankbaar voor alles wat haar vriendin Rieky voor haar doet.
Marleid (68): ‘Niets moeilijker dan om hulp vragen, vind ik. Het liefst wil ik zo lang mogelijk alles zelf doen. Maar nu mijn longfunctie door COPD nog maar 22 procent is, ben ik wel erg blij met de hulp van Rieky. Ik leerde haar kennen via een buurvrouw die heel ziek was, Rieky deed veel voor haar. Toen de buurvrouw stierf, kregen Rieky en ik meer contact. Een paar jaar geleden moest ik zes weken naar een revalidatiecentrum na een ongeluk met mijn scootmobiel. Rieky bood meteen haar hulp aan. Ze zorgde voor mijn huis, deed de was en kwam drie keer per week op bezoek. Daarna bleef ze voor me klaarstaan, ze doet bijvoorbeeld allerlei klusjes in mijn huis die mij niet meer lukken. Helaas kan ik weinig terugdoen. Wel regel ik af en toe dat er een lekkere lunch bij haar en haar man wordt bezorgd. En toen ik hoorde dat ze een stoomapparaat op haar verjaardag vroeg, liet ik het de volgende dag al bij haar thuis bezorgen.'
Inmiddels voel ik me niet meer mantelzorger maar vooral vriendin van Marleid. Ons contact draait niet om haar ziekte.
'We zijn ook vriendinnen geworden. Allebei hebben we veel meegemaakt en we begrijpen elkaar. Zij is de enige die alles van me weet. Nadat ik een tijdje geleden op de ic belandde en het kantje boord was, schreef ik de wensen voor mijn uitvaart op. Als het zover is, gaat Rieky deze regelen. Dat vertrouw ik haar helemaal toe.
Onlangs verhuisde ik naar een woonzorgcentrum en inmiddels heb ik minder hulp van Rieky nodig. Wel doet ze nog steeds elke vrijdagochtend mijn boodschappen en dan drinken we gezellig samen koffie. Ze is echt een engel. Ik voel gewoon tranen opkomen bij de gedachte dat ze er niet zou zijn.'
Rieky (61): ‘Fijn dat Marleid zo dankbaar is voor wat ik voor haar doe. Maar zo bijzonder vind ik het niet, zoiets dóe je toch gewoon? Ik vond het naar om haar steeds zieker te zien worden terwijl ze er alleen voor staat. Bovendien geeft het me een goed gevoel om er voor haar te mogen zijn. Ik ben arbeidsongeschikt en vind het heerlijk om me zo toch nuttig te maken. Inmiddels voel ik me niet meer mantelzorger maar vooral vriendin van Marleid. Ons contact draait niet om haar ziekte. We hebben het vooral heel gezellig samen, ik kan enorm met haar lachen.'
