De impact van corona op Joop en Annie

'Door corona ga ik steeds meer beseffen wat Annie mist door mij. Je wordt nu nog iets dieper met je neus op de feiten gedrukt. Ik zie dat ze veel inlevert door mijn COPD en na mijn CVA, dat realiseer je je niet als je allebei je eigen gang gaat. Om mij te beschermen tegen het virus is haar enige uitje nu boodschappen doen. Zij had nog wel haar clubjes en bezigheden maar moet nu ook binnen zitten. Mantelzorgers hebben het misschien wel zwaarder dan wij.'

'Deze drie weken voelen niet alleen aan als een gevangenis, maar zijn ook relatietherapie. We zitten de hele dag op elkaars lip. Ik ben ook niet de makkelijkste, zeker niet na mijn CVA. Annie en ik hebben ook een verschil in opvattingen. Dat leidt tot spanningen. Ik ben wat losser met de maatregelen, mijn vrouw is meer voorzichtig. Met alles, tot aan handen wassen aan toe. Als ze boodschappen doet spreekt ze mensen toe als ze niet 1,5 meter afstand houden. Als ik weer wat benauwder ben, kijkt ze me met een bezorgde blik aan.'

'Ik word er soms horendol van, alle berichten over corona op het nieuws. Ik ben er ontzettend mee bezig. Stel dát. Mijn huisarts was er ook heel duidelijk in: als je het krijgt dan ga je gewoon dood. Ik ben niet bang om dood te gaan, maar het kwam wel even duidelijk binnen. Ik wil nog wel een paar jaartjes mee. Toen ben ik me ook meer aan de maatregelen gaan houden.'

Aan huis gekluisterd

'We gingen graag vaak met de caravan erop uit. We waren drie - vier maanden per jaar weg. En nu hebben wel al twee keer een korte vakantie moeten annuleren. In juni zouden we voor twee weken naar Friesland gaan, dan konden we fietsen. Als dat ook niet kan dan wordt dat wel een opdondertje. Fietsen is de enige beweging die ik zonder last kan maken. Dan fietsen we 40 kilometer, terwijl ik maar 100 meter kan lopen. Als mantelzorger kijkt mijn vrouw daar extra naar uit. Zij zit veel aan huis gekluisterd door het gedoe van mij. Ik zou niet met haar willen ruilen.'

'We zetten ons er ook toe om een rondje om het pand te lopen nu ik niet meer naar de fysiotherapeut kan. We gaan steeds een stukje verder. Annie moet dan wel mee, voor de begeleiding van mij. Ze heeft er dus nog een taak bij gekregen. Annie heeft nooit geklaagd, begrijp me goed. Maar dat ze het moeilijk heeft merk ik aan haar gemoedstoestand. Dat begrijp ik ook wel.'

Gemis

'Wat ik erg mis zijn de sociale contacten. Ik ging twee keer in de week biljarten en daar had ik het heel erg naar mijn zin. Maar die mannen weten niet eens wat beeldbellen is. Ik heb ook mijn dochter al drie weken niet gezien, terwijl ze drie keer in de week kwam lunchen. Ze werkt als praktijkassistente in de zorg. We vonden het beiden niet verstandig als ze nog langs zou komen, omdat ze het virus zou kunnen doorgeven. Laatst kwam ze wel even langs en toen hebben we vanaf ons balkon van twee hoog elkaar toegeroepen. Het is voor Annie en mij erg zwaar dat we haar niet meer zien.'

'Ik hou er rekening mee dat de maatregelen nog wel tot juni gaan duren. Het is niet anders. Maar ik ben bang dat de zomer straks voorbij is en dat we de winter in rennen. Ik hoop niet dat we de beste tijd overslaan. Daar zie ik tegenop.'

'Als laatste wil ik nog zeggen: Voor alle mantelzorgers groot en klein, jong en oud: jullie zijn kanjers!'

Het interview met Joop is gepubliceerd op 9 april 2020.