‘Het voelt er elke keer weer als een warm bad’
Astrid van der Donk (57) heeft Alfa-1 en staat op de wachtlijst voor een longtransplantatie. Ze is een trouwe bezoeker van Longpunt Arnhem. Elk volgend Longpunt blokt ze meteen in haar agenda.
‘Ik leidde een druk leven, ondanks dat ik heel ziek was. Aan een Longpunt bezoeken kwam ik steeds niet toe, ik moest altijd werken of had de kinderen. Totdat ik werd afgekeurd en ging revalideren bij Dekkerswald in Groesbeek. Daarna wist ik: ik moet contact blijven houden met anderen met een longziekte, want dit is wie ik ben. Tijdens lotgenotencontact ontmoet je mensen zoals jijzelf: je maakt allemaal hetzelfde mee, deelt elkaars galgenhumor. “Niet piepen maar doorademen” – wij longmensen snappen dat soort grapjes. Je leert ook van elkaars ervaringen als het gaat over bijvoorbeeld medicijnen, voeding en ergotherapie. Daarom sla ik geen Longpunt over. De sfeer is gemoedelijk en het voelt er elke keer weer als een warm bad.’
Altijd gezellig
‘Vier keer per jaar komen we samen in een oude pastorie in Westervoort. Vanaf half twee loopt iedereen binnen, we drinken koffie, kletsen bij en beginnen om twee uur. Elke keer is er een andere spreker, bijvoorbeeld over voeding, fysiotherapie, ergotherapie of thuiszorg. Soms is het heel interactief, zoals die keer dat we mondharmonica leerden spelen. Wat mij trouwens niet is gelukt. Maar het is altijd gezellig en leuk. Als er iemand uit onze groep overlijdt, sta je daar samen bij stil. Het hoort erbij, daar leer je mee omgaan.’
Samen een uur wandelen
‘Vorig jaar deed ik ook mee aan de Longuitdaging van de Long Alliantie Nederland. Met longpatiënten wandelden we twintig weken lang elke week een uur op de atletiekbaan. Om de beurt liep er een zorgverlener mee om ons te begeleiden, zoals een fysiotherapeut en longarts. Het was geweldig. We sleepten elkaar erdoorheen en iedereen was trots als iemand weer honderd meter verder was gekomen. Op de laatste avond werden we muzikaal onthaald. Volgend jaar doe ik weer mee.’
Iets betekenen
‘Tegen iedereen met een longziekte zou ik willen zeggen: zoek lotgenoten op. Dat kan bijvoorbeeld via je fysiosport, daar ontmoet je veel mensen met longproblemen. Iemand die ik daar leerde kennen, neem ik binnenkort mee naar het Longpunt.
Wij longpatiënten zijn niet meer actief in de maatschappij. Daar heb ik moeite mee. Het Longpunt geeft een stukje maatschap terug. Door er voor elkaar te zijn, doe je ertoe. Je kunt iets betekenen voor een ander.’